14 augustus 2017

Wieberen: Ron Vlaar

In de rubriek Wieberen schrijft Frank Fabian van Keeren wekelijks wie uit de voetbalwereld zo snel mogelijk zijn biezen zou moeten pakken. Deze week valt het doek voor Ron Vlaar. 

Sommige helden eindigen hun voetbalcarrière te vroeg. Vanwege een slepende blessure bijvoorbeeld, of gewoon omdat ze het wel gezien hebben. Van sommige helden vraag je je af, of ze niet langer door hadden gekund. Deed Dirk Kuyt er goed aan om zijn kicksen aan de wilgen te hangen? Zat er echt niet meer in? Nog een titel met Feyenoord? Ik weet het echt niet. Maar je hebt ook helden die te lang doorgaan, terwijl het eigenlijk niet meer kan. Bij wie het lichaam niet meer wil, en die je tegen zichzelf in bescherming zou moeten nemen. Zo’n speler is Ron Vlaar.

Zou Ron Vlaar vijanden hebben? Mario Been misschien, de Feyenoordcoach die (terecht) moest wieberen, omdat Vlaar namens de selectie het vertrouwen in hem opzegde. Maar verder kan ik het me nauwelijks voorstellen. Ron Vlaar is een held. Voor wie van Feyenoord houdt, voor wie van AZ en van Aston Villa houdt, en waarschijnlijk voor iedere Nederlander die het WK van 2014 heeft gevolgd.

De derde plaats op dat WK werd een springplank voor veel spelers die er eigenlijk niet zo veel van kunnen. Bruno Martins Indi naar FC Porto. Daley Blind naar Manchester United. Daryl Janmaat naar Newcastle. En dan hebben we natuurlijk Memphis Depay nog. Hoe zou het daarmee gaan? Ron verlengde zijn contract bij Villa niet en had de clubs in 2015 voor het uitkiezen. Manchester United had interesse, naar men zegt. En toen? Tja, toen kwam die blessure.

Wie nu naar Ron Vlaar kijkt, ziet een versleten voetballer. Ron Beton is Ron Wagon geworden, met dito draaicirkel en startsnelheid. Geen schim meer van de stopper die met uiterste krachtsinspanningen vijandelijke doelpogingen blockte. De goal van Hirving Lozano in de wedstrijd tegen PSV, legde zijn tekortkomingen tragisch bloot. Het kan niet meer.

Je bent nog jong, Ron. Althans, voor een voetballer, om ermee te stoppen. Je coach zal ongetwijfeld zeggen, dat je met jouw ervaring nog van grote waarde bent voor AZ. Dat sluit ik niet eens uit. Maar doe dit jezelf en ons niet aan.

Zaterdag speelt AZ thuis tegen ADO Den Haag. Veins in de 67e minuut van de wedstrijd een blessure. Knipoog naar de clubarts en laat je onder luid applaus per brancard van het veld afdragen. Twee dagen later beleg je een persconferentie: twee gescheurde kruisbanden. Prognose: einde carrière. Het is mooi geweest.