4 september 2017 
Context: Nederland heeft met 4-0 van Frankrijk verloren en is vrijwel zeker uitgeschakeld voor deelname aan het WK. 

Wieberen: Mark Rutte

In de rubriek Wieberen schrijft Frank Fabian van Keeren wekelijks wie uit de voetbalwereld zo snel mogelijk zijn biezen zou moeten pakken. Deze week valt het doek voor Mark Rutte. 

Er was veel om je voor te schamen als Nederlander tijdens Frankrijk – Nederland, afgelopen donderdag. Jasper Cillessesen die in zijn eentje drie Fransen voor zich zag opdoemen, bijvoorbeeld. Gênant. Dat Wesley Hoedt als een D-pupil zijn rug naar zijn tegenstander keerde in een één-tegen-éénduel: gênant. En dat die Fransozen met 4-0 eigenlijk nog heel lief voor ons waren. Gênant, gênant, gênant. Maar het gênantst van alles was toch wel het optreden van premier Rutte, die op de eretribune naast Macron geen moment onbenut liet om te tonen hoe lollig hij dit pak slaag voor Oranje vond. 

Dat Mark zijn lachspieren vaker niet onder controle heeft, is bekend. Ze treden te pas en te onpas in werking. Als Lodewijk Asscher tijdens een ministerraad koffie op zijn das morst, is het al raak. Mark kan zo maar een kwartier over het tapijt rollen, omdat iemand het woord ‘entrepreneur’ gebruikt. Toen Jesse Klaver tijdens de formatiegesprekken voorstelde om Afrikanen niet langer in de Middellandse Zee te laten verdrinken, pieste hij zelfs in zijn broek.

Maar donderdag ging het om ernstige zaken.

Je verlies nemen is een kunst, die Mark duidelijk niet beheerst. Niemand zegt dat hij dat Franse onderdeurtje met een verbeten gezicht tegen zijn kuit had moeten schoppen bij de 3-0 van Lemar. Al hadden we dat stiekem allemaal wel gewild. Een ingetogen knikje was op zijn plaats geweest. Een schouderklopje, of een ander klein gebaar. Maar Rutte danste de horlepiep alsof zijn leven ervanaf hing.

Lachen terwijl er helemaal niets te lachen valt; het is zijn handelsmerk geworden. Het is dan ook te hopen dat ook deze formatiepoging klapt, en dat Rutte via de achterdeur uit het torentje verdwijnt. Laat het stuklopen op klimaatbeleid, lerarensalarissen of omdat Buma in het regeerakkoord wil, dat de spelers van Oranje hun hand op hun hart moeten houden tijdens het Wilhelmus. Het is mij om het even. Anders komt het voorlopig niet goed met het Nederlands elftal. Als onze minister-president het voetbal openlijk niet serieus neemt, kun je dat ook niet van Quincy Promes verwachten.

Een schrale troost: nu Nederland waarschijnlijk niet naar het WK gaat, gaat ook Rutte niet naar Rusland. We hoeven er niet eens voor op te roepen tot een boycot. We zien hem niet met een grijns van oor tot oor een pilsje tappen met Poetin, of de polonaise lopen met Maxima, na het vierde tegendoelpunt in de openingswedstrijd. Mark blijft veilig thuis. Uit het zicht van de camera’s. Zittend voor het raam. Te hopen dat er een voorbijganger uitglijdt over die bananenschil die iemand op de stoep heeft laten vallen. Lachen.